Voorbereiden op z'n Oegandees en complete chaos!
Door: Sharon Doldersum
Blijf op de hoogte en volg Sharon
08 Maart 2014 | Oeganda, Kampala
8 maart alweer! Dat betekent dat we hier nu al meer dan twee weken zitten! De reacties blijven leuk om te lezen, dank jullie wel!
Deze week is de eerste week dat we echt zijn begonnen met remedial teaching. Noujahh, zo goed als. We leren wel dat voorbereiden hier er wel iets anders aan toe gaat dan in Nederland. Maandag om 8.00 uur zijn we naar ons lokaal gelopen. Dat is eigenlijk de bieb, maar wij kunnen daar lesgeven. Om 8.30 uur zou onze eerste les beginnen. Maar toen wij bij de leerkrachten kwamen, mochten we de kinderen niet meenemen. Het rooster dat wij hadden sloot namelijk niet aan op het rooster van de klassen. De klas, p6 in dit geval, had om 8.30 uur helemaal geen Engels. Het rooster klopte niet. Dus toen hebben we zelf maar een nieuw rooster gemaakt die wel klopt! Na de pauze wilden we alsnog aan de slag met de andere groepen, maar omdat er geen water was (bekend probleem, maar de leerkrachten wachten elke keer weer af hoe het probleem zich dit keer weer laat oplossen) begon de pauze later en vervielen er weer lessen. Dan maar dinsdag. Dus dinsdagmorgen zaten we er klaar voor. We liepen naar de klas om de kinderen op te halen en deze keer kregen we ze mee! We hebben ons eerst even voorgesteld en daarna zijn we begonnen met de les. Maar na een poosje kwamen we erachter dat de kinderen dat al gehad hadden. Dus hebben we ter plekke maar een herhalingsles gedaan. De kinderen moesten wel erg aan ons wennen. Ze praatten erg zacht en durfden nog weinig te zeggen. Maar dat wisten we ook wel van te voren. Ook bij de tweede les kregen we de kinderen mee, maar ook hier waren de kinderen ergens anders dan dat ons verteld was. De pauze liep uit, zoals eigenlijk al bekend, maar voor de leerkrachten natuurlijk weer een complete verrassing, omdat er geen water was. Dus de lessen na de pauze vervielen. Wel hebben wij nog een les van p7 bijgewoond om te kijken hoe ze een bepaald onderdeel aanleren. Dat was erg interessant!
Woensdag was Susan jarig. Dus Daniëlle en ik zijn heel vrolijk om 6.30 uur ’s ochtends Susan wakker gaan zingen en hebben haar een cadeautje gegeven. Net op tijd voor de eerste les kwamen we op school aan, maar er waren verdacht weinig kinderen. Aswoensdag viering….dus de kinderen hadden pas na de pauze les. Niet alle kinderen waren weg, want niet iedereen is katholiek. De kinderen die achterbleven mochten boeken gaan lezen in, je raadt het al, de bieb (‘ons lokaal’). Ja, het was zeker erg gezellig, maar vooral druk! Wel hebben de kinderen kennis gemaakt met een ballon. Dat was een erg leuk gezicht! Na de pauze hebben we weer remedial teaching gegeven en ook hier waren de kinderen ergens anders dan wij te horen hadden gekregen. Voor aankomende week gaan we dus niet alles uitgebreid voorbereiden…. ’s Avonds hebben we met z’n zevenen gegeten, om Susans verjaardag te vieren. Erg gezellig!
Donderdag konden we even blijven liggen! De kinderen hadden namelijk donderdag en vrijdag examens. Wij hoefden en konden dus niets doen op school. Dus besloten we om, samen met Chris, naar Kampala te gaan. De hoofdstad van Oeganda. Rond 12.00 uur vertrokken we uit Bukomansimbi en reden we naar Masaka. Daar werd ons aan alle kanten gevraagd of we naar Kampala wilde en hoe dan. Wij kozen voor de matatoe en we hadden het nog niet gezegd, of onze tassen en wij zaten al in het busje. Een matatoe is een klein busje waar je met 14 mensen in past. Na een ruim 1,5 uur durende reis met een flinke hoosbui onderweg, reden we Kampala binnen. Wat een chaos! Na nog ruim 30 minuten kwamen aan op een taxiplaats. Ongelooflijk wat een chaos, het is gewoon niet te beschrijven. We spraken een prijs af met boda en de reis kon vervolgd worden. En hoe! Tegen het verkeer in rijden, tussen auto’s door rijden wat eigenlijk niet past, maar toch wel, over een hobbelweg rijden wat een tweerichtingsweg is, maar wat eigenlijk maar een eenrichtingsweg kan zijn, een steile weg waar je bang van wordt en dan nog heel veel boda’s en auto’s die precies hetzelfde willen als jij: doorrijden. Pfff wat een rit. Verstand en gevoel op nul. Bang was is niet, maar spannend, tjaa, dat was het toch wel een beetje.. Na bijna een halfuur op de boda gezeten te hebben, kwamen we aan bij Red Chili. Een soort hostel, erg goed voor elkaar. We regelden een kamer, gingen wat eten en doken het zwembad in. Even rust! ’s Avonds nog even gaan poolen, maar dat kunnen we in mijn geval beter vergeten.
Gisteren stond Kampala ontdekken op het programma. We begonnen met hoosbui en een ritje op de boda naar Garden City. Het was erg druk, dus we wilden snel oversteken. Daardoor liepen we even over het modder met wat gras. Toen we de tweede weg wilden oversteken, werden we tegengehouden. Door de politie. We waren door een tuin gelopen, dus we moesten even met hen meelopen. En toen kon het zweten beginnen. ‘We’ll take you to court’. Wat! Omdat we 3 grassprietjes geplet hadden, moesten we met hen mee. We schrokken ons wild! Onschuldig dat we waren hebben we ze overtuigd dat we echt niet door hadden dat daar een stoep was en dat we het nooit meer zouden doen. We’ll forgive you’! Woww, wat waren wij blij. Heel netjes over de stoep zijn we toen overgestoken, maar de schrik zat er wel even in. In Garden City even bijgekomen van de schrik. Garden city is een groot winkelcentrum. Daar hebben we even rondgelopen, net als in The Oasis, ook een winkelcentrum. Vervolgens zijn we weer met de boda naar de Nakasero markt gereden. De grootste markt van Kampala waar allemaal groente, fruit en gebruiksvoorwerpen worden verkocht. We werden door een Oegandees rondgeleid en liet ons zijn kraampje met specerijen zien. Na een zakje kruiden voor Grace (onze huishoudster) gekocht te hebben, zijn we verder gaan lopen. Wat veel winkeltjes en wat een drukte! We besloten om verder te gaan naar de St. Mary Cathedral. Na een lange discussie over de plek en de prijs werden we weer met de boda naar onze bestemming gebracht. Een hele grote kathedraal op één van de zeven heuvels van Kampala. We hebben daar even rustig gezeten en gesproken met een Oegandese vrouw. Die contacten zijn erg bijzonder. Zij wilde bijvoorbeeld weten of de cola hier net zo smaakt als bij ons….
Daarna zijn we naar de tombes van Kasubi gegaan. Daar zijn de vier koningen van Buganda (het koninkrijk) begraven. Helaas is in 2010 het paleis afgebrand. Maar we hebben wel heel veel informatie gekregen over de geschiedenis van Buganda en Oeganda. Erg interessant!!
Na een boel knuffels van kinderen zijn we weer met een matatoe naar het centrum van Kampala gereden. En vanuit daar zijn we weer naar Garden City gereden om daar avond te eten. We wilden nog naar het casino, maar we waren allemaal gesloopt van de lange dag, dat we naar Red Chili zijn gegaan. Wat een indrukken!
Vandaag hebben we heerlijk rustig aan gedaan en aan het zwembad gelegen. Vanochtend nog even geskyped met thuis! Dat blijft toch wel erg fijn! Misschien dat we straks alsnog naar het casino gaan. Morgen gaan we weer terug naar Bukomansimbi.
Het is een beetje een erg lang verhaal geworden, maar er is ook zoveel te vertellen! Deze keer plaats ik er direct foto’s bij, want bij de vorige verhalen zijn de foto’s pas later gekomen.
Cula Bulungi (goedenavond!) en tot mijn volgende blog!
Liefsss.
Deze week is de eerste week dat we echt zijn begonnen met remedial teaching. Noujahh, zo goed als. We leren wel dat voorbereiden hier er wel iets anders aan toe gaat dan in Nederland. Maandag om 8.00 uur zijn we naar ons lokaal gelopen. Dat is eigenlijk de bieb, maar wij kunnen daar lesgeven. Om 8.30 uur zou onze eerste les beginnen. Maar toen wij bij de leerkrachten kwamen, mochten we de kinderen niet meenemen. Het rooster dat wij hadden sloot namelijk niet aan op het rooster van de klassen. De klas, p6 in dit geval, had om 8.30 uur helemaal geen Engels. Het rooster klopte niet. Dus toen hebben we zelf maar een nieuw rooster gemaakt die wel klopt! Na de pauze wilden we alsnog aan de slag met de andere groepen, maar omdat er geen water was (bekend probleem, maar de leerkrachten wachten elke keer weer af hoe het probleem zich dit keer weer laat oplossen) begon de pauze later en vervielen er weer lessen. Dan maar dinsdag. Dus dinsdagmorgen zaten we er klaar voor. We liepen naar de klas om de kinderen op te halen en deze keer kregen we ze mee! We hebben ons eerst even voorgesteld en daarna zijn we begonnen met de les. Maar na een poosje kwamen we erachter dat de kinderen dat al gehad hadden. Dus hebben we ter plekke maar een herhalingsles gedaan. De kinderen moesten wel erg aan ons wennen. Ze praatten erg zacht en durfden nog weinig te zeggen. Maar dat wisten we ook wel van te voren. Ook bij de tweede les kregen we de kinderen mee, maar ook hier waren de kinderen ergens anders dan dat ons verteld was. De pauze liep uit, zoals eigenlijk al bekend, maar voor de leerkrachten natuurlijk weer een complete verrassing, omdat er geen water was. Dus de lessen na de pauze vervielen. Wel hebben wij nog een les van p7 bijgewoond om te kijken hoe ze een bepaald onderdeel aanleren. Dat was erg interessant!
Woensdag was Susan jarig. Dus Daniëlle en ik zijn heel vrolijk om 6.30 uur ’s ochtends Susan wakker gaan zingen en hebben haar een cadeautje gegeven. Net op tijd voor de eerste les kwamen we op school aan, maar er waren verdacht weinig kinderen. Aswoensdag viering….dus de kinderen hadden pas na de pauze les. Niet alle kinderen waren weg, want niet iedereen is katholiek. De kinderen die achterbleven mochten boeken gaan lezen in, je raadt het al, de bieb (‘ons lokaal’). Ja, het was zeker erg gezellig, maar vooral druk! Wel hebben de kinderen kennis gemaakt met een ballon. Dat was een erg leuk gezicht! Na de pauze hebben we weer remedial teaching gegeven en ook hier waren de kinderen ergens anders dan wij te horen hadden gekregen. Voor aankomende week gaan we dus niet alles uitgebreid voorbereiden…. ’s Avonds hebben we met z’n zevenen gegeten, om Susans verjaardag te vieren. Erg gezellig!
Donderdag konden we even blijven liggen! De kinderen hadden namelijk donderdag en vrijdag examens. Wij hoefden en konden dus niets doen op school. Dus besloten we om, samen met Chris, naar Kampala te gaan. De hoofdstad van Oeganda. Rond 12.00 uur vertrokken we uit Bukomansimbi en reden we naar Masaka. Daar werd ons aan alle kanten gevraagd of we naar Kampala wilde en hoe dan. Wij kozen voor de matatoe en we hadden het nog niet gezegd, of onze tassen en wij zaten al in het busje. Een matatoe is een klein busje waar je met 14 mensen in past. Na een ruim 1,5 uur durende reis met een flinke hoosbui onderweg, reden we Kampala binnen. Wat een chaos! Na nog ruim 30 minuten kwamen aan op een taxiplaats. Ongelooflijk wat een chaos, het is gewoon niet te beschrijven. We spraken een prijs af met boda en de reis kon vervolgd worden. En hoe! Tegen het verkeer in rijden, tussen auto’s door rijden wat eigenlijk niet past, maar toch wel, over een hobbelweg rijden wat een tweerichtingsweg is, maar wat eigenlijk maar een eenrichtingsweg kan zijn, een steile weg waar je bang van wordt en dan nog heel veel boda’s en auto’s die precies hetzelfde willen als jij: doorrijden. Pfff wat een rit. Verstand en gevoel op nul. Bang was is niet, maar spannend, tjaa, dat was het toch wel een beetje.. Na bijna een halfuur op de boda gezeten te hebben, kwamen we aan bij Red Chili. Een soort hostel, erg goed voor elkaar. We regelden een kamer, gingen wat eten en doken het zwembad in. Even rust! ’s Avonds nog even gaan poolen, maar dat kunnen we in mijn geval beter vergeten.
Gisteren stond Kampala ontdekken op het programma. We begonnen met hoosbui en een ritje op de boda naar Garden City. Het was erg druk, dus we wilden snel oversteken. Daardoor liepen we even over het modder met wat gras. Toen we de tweede weg wilden oversteken, werden we tegengehouden. Door de politie. We waren door een tuin gelopen, dus we moesten even met hen meelopen. En toen kon het zweten beginnen. ‘We’ll take you to court’. Wat! Omdat we 3 grassprietjes geplet hadden, moesten we met hen mee. We schrokken ons wild! Onschuldig dat we waren hebben we ze overtuigd dat we echt niet door hadden dat daar een stoep was en dat we het nooit meer zouden doen. We’ll forgive you’! Woww, wat waren wij blij. Heel netjes over de stoep zijn we toen overgestoken, maar de schrik zat er wel even in. In Garden City even bijgekomen van de schrik. Garden city is een groot winkelcentrum. Daar hebben we even rondgelopen, net als in The Oasis, ook een winkelcentrum. Vervolgens zijn we weer met de boda naar de Nakasero markt gereden. De grootste markt van Kampala waar allemaal groente, fruit en gebruiksvoorwerpen worden verkocht. We werden door een Oegandees rondgeleid en liet ons zijn kraampje met specerijen zien. Na een zakje kruiden voor Grace (onze huishoudster) gekocht te hebben, zijn we verder gaan lopen. Wat veel winkeltjes en wat een drukte! We besloten om verder te gaan naar de St. Mary Cathedral. Na een lange discussie over de plek en de prijs werden we weer met de boda naar onze bestemming gebracht. Een hele grote kathedraal op één van de zeven heuvels van Kampala. We hebben daar even rustig gezeten en gesproken met een Oegandese vrouw. Die contacten zijn erg bijzonder. Zij wilde bijvoorbeeld weten of de cola hier net zo smaakt als bij ons….
Daarna zijn we naar de tombes van Kasubi gegaan. Daar zijn de vier koningen van Buganda (het koninkrijk) begraven. Helaas is in 2010 het paleis afgebrand. Maar we hebben wel heel veel informatie gekregen over de geschiedenis van Buganda en Oeganda. Erg interessant!!
Na een boel knuffels van kinderen zijn we weer met een matatoe naar het centrum van Kampala gereden. En vanuit daar zijn we weer naar Garden City gereden om daar avond te eten. We wilden nog naar het casino, maar we waren allemaal gesloopt van de lange dag, dat we naar Red Chili zijn gegaan. Wat een indrukken!
Vandaag hebben we heerlijk rustig aan gedaan en aan het zwembad gelegen. Vanochtend nog even geskyped met thuis! Dat blijft toch wel erg fijn! Misschien dat we straks alsnog naar het casino gaan. Morgen gaan we weer terug naar Bukomansimbi.
Het is een beetje een erg lang verhaal geworden, maar er is ook zoveel te vertellen! Deze keer plaats ik er direct foto’s bij, want bij de vorige verhalen zijn de foto’s pas later gekomen.
Cula Bulungi (goedenavond!) en tot mijn volgende blog!
Liefsss.
-
08 Maart 2014 - 16:31
Mama, Papa En Eline:
Hee lieve meid!
Wat leuk om jouw verhaal weer te lezen na het skypen van vanmorgen!!
Erg bijzonder om jouw ervaringen in die geheel andere cultuur te lezen.
En je ziet maar weer waar de vrouwelijke charmes wel niet goed voor zijn ;)
Hopelijk kunnen jullie aankomende week wat meer aan de slag op school, al hoewel, al die andere belevenissen natuurlijk ook erg leuk zijn!!
Succes en tot het volgende contact!!
Dikke kus en knuffel van ons!! -
08 Maart 2014 - 17:35
Astrid Hulshof:
Sharon, wat weer een prachtig verhaal en foto's, wat zullen alle andere werkplekken hierna een makkie
worden, veel gekker en chaos kan bijna niet.
Dank je wel weer en ik kijk uit naar het volgende verhaal.
Heel veel flexibiliteit en succes wens ik je toe,
hartelijke groeten, Astrid. -
08 Maart 2014 - 19:57
Malou:
Hoi hoi
geweldig hoe je alles beschrijft! Lijkt net of je dr zelf bij bent! Hihi. Het verhaal van de politie was ff schrikken vooral in een vreemd land..
dat de schoolactiviteiten nog niett zo lopen in zn land lijkt mij lastig maar dat komt wel.
We blijven je volgen!
Kus van Thijs!
Liefs jacco en malou -
08 Maart 2014 - 20:18
Joran Vd Haar:
Hoi Sharon,
Wat leuk om je blogs te lezen... wat een avontuur! Echt zo compleet anders dan wij hier gewend zijn. Geniet van je tijd in Oeganda. Wij zijn benieuwd naar je volgende verhaal!
Groetjes,
Joran en Marieke -
08 Maart 2014 - 21:50
Veronique:
Hoi Sharon,
ook ik vind het heel erg leuk om je verhalen te lezen, wat een cultuurschok moet dit voor je zijn! Maar wat geniet je er ook van, ik lees tussen de regels door hoe geweldig je het daar hebt. En wat fijn dat er Skype bestaat he, je moeder mailde mij vandaag dat jullie een uur gepraat hebben, heerlijk! Wij hebben volgende week zaterdag een vormelingendag in Dedemsvaart en mijn groep heeft o.a. een workshop over Oeganda, dat is erg toevallig want ik kon geen voorkeuren opgeven. Maar ik vind het wel superleuk, zal je vertellen wat we gedaan hebben in de workshop! Veel plezier de komende week en tot je volgende blog!
Groetjes, Veronique -
11 Maart 2014 - 19:38
Ineke Santman:
Hallo Sharon, jij aangehouden door politie!!! Haha, en wat een overtreding.....grassprietjes vertrappen?? Gelukkig allemaal goed afgelopen, maar wat een schrik, kan ik me zo voorstellen. En wat heb je weer een indrukken opgedaan in die andere wereld. Wat een heerlijk verhaal. Dank je wel dat je ons op de hoogte houd van al je (jullie) belevenissen.
Succes en ook veel plezier voor de komende weken, we kijken weer uit naar een volgend verhaal.
Groetjes, Ineke -
14 Maart 2014 - 11:21
Iny Gritter:
Hallo Sharon,
wat een andere wereld !
En wat maak je wat mee!
Ik heb het gelezen,(niet weer in overtreding he?) haha!!!!
Mooie foto`s !!
Een leerzame en fijne stage, Sharon!
Lieve groetjes oom Herman en tante Iny. -
17 Maart 2014 - 12:15
George, Ravi En Judith :
Hey meissie!
Wat een mooi en boeiend verhaal toch weer! Moest wel erg lachen om het politie verhaal...jullie achteraf waarschijnlijk ook;) mooie foto's ook! En inderdaad complete chaos daar, zal vast erg wennen zijn!
We hopen dat er iets meer structuur zal komen op school zodat jullie gewoon elke keer les kunnen geven. Zo wennen de kindjes ook sneller en zullen ze meer praten!
Blijven genieten!
Knuffel van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
